Sigurborg Hilmarsdóttir réði ljóðagetraunina, allt hárrétt hjá henni, ljóðið var eftir Hannes P, án titils (nr. 16 úr bókinni 36 ljóð sem kom út árið 1983 og var tileinkuð Kristjáni Eldjárn). Takk fyrir þetta Sigurborg, ég skal bjóða þér uppá kaffibolla næst þegar við sjáumst. Annars er ég á leiðinni á opnun Landnámsskálans á eftir, ég er ein af mjög útvöldum boðsgestum þar að mér skilst. En þessa heiðurs verð ég aðnjótandi vegna þess að á einum margmiðlunarskjánum sést hvar kona mjólkar kind. Þessa konu leik ég, en það er ekki gott að átta sig á því, þetta eru hálfgerðar skuggamyndir. Semsagt ef þið farið á Landnámssýninguna og sjáið þar á skjá konu mjólka kind, þá er það ég. Miklar þjáningar tók þessi vesalings kind út í stúdíóinu. Í gegn um margar kynslóðir hefur sú vitneskja sest að í hennar kyni að sé maður tekinn úr hópnum og leiddur inn í ókunnugt hús, sé það sláturhús. Kindin skeit og meig viðstöðulítið, jarmaði hátt og spyrnti við klaufum. Þegar allt var yfirstaðið hímdi hún upp við vegg og hristist eins og loftpressa. Samt reyndum við allt sem við gátum til að koma henni í skilning um að það ætti einmitt ekki að drepa hana.
Ljóðagetraunin:
Hver blístraði hvellt og hló?
Vísbending: Fyrstu setninguna í kvæðinu má tengja Landnámsskálanum
Ég hef ekki hugmynd um hver höfundurinn er, kannske getur einhver hjálpað mér með það.